w tej szufaldzie
co noc
której obok
zasypiamy
snem koszmarnym
kartki białe
makiem zapisane
bo nerwy bolą
i krwią pluję
tylko
nad ranem
błękity polarne
koją te usta
pełne czerwieni
ciepłej i lepkiej
i zębów gryzionych
na miazgę
fajne, szkoda że nie ma mnie na żadnym.. :)
OdpowiedzUsuńWłaśnie, myślałem że zrobisz mi choć jedno zdjęcie w naturalnym ekosystemie mojego pokoju
ja też tak myślałam, ale za dobrze się gadało, za mało czasu było, a może odwagi zabrakło (?) chyba nic straconego... fajnie że milczenie przerwane, jakoś nie wiem jak się odnosić jak po takich spotkaniach wszystko milknie i cichnie strasznie///
OdpowiedzUsuńŻABIE OCZKA! przepraszam za słowo, ale całkiem ROZDUPIŁO mnie to zdjęcie... to kwiatki z mojego dzieciństwa... :-)
OdpowiedzUsuń