szukamy domu

gryzę palce żeby nie krzyczeć 

aż do krwi

aż do trucizny która tyle już zła dokonała w moim krwiobiegu

tyle komórek zahamowanych

tyle szans zmarnowanych

gryzę palce żeby choć na chwilę zamomnieć

nie myśłeć

co byłoby a nie jest

co mogłoby się stać a nigdy się już nie stanie

mszczą się niewykorzystane szanse

mści się moja słabość i lęki

mści się zły wybór sprzed 5 lat kiedy jeszcze byłam zagubionym dziewczątkiem

wsłuchanym w Głosy- wszystkich dookoła, z wyjątkiem swoich własnych

gryzę palce  żeby nie myśleć 

o 4 miesiącach męki z nauką

o rozstaniu zbyt długim żeby je w ogóle znieść

o Moskwie której już chyba nigdy nie zobaczę..

a w 'normalności'

wstał nowy dzień

zrobiłeś śniadanie

kawę i jajka

zaplątani w nasze szlafroki 

dotykamy oczami  swoich uśmiechów

znowu niedowierzając

że znowu Razem

a później pojechaliśmy poszukać naszego 

Domu

z werandą

z przestrzenią 

na moje obrazy i zdjęcia

z miejscem na wymarzoną bibliotekę

ze światłem na 4 strony świata

z widokiem na niebo...

mówią że nie ma ideałów..

ale my go chyba szukamy..

znajdziemy?

ps- a na zdjęciach nasz jedyny prawdziwy Dom, po którym płakałam 3 noce 

kiedy musieliśmy go zostawić