skrzaty

i znowu ta sama melodia

znowu rytmiczne snucie

i odbijanie się od ścian

szarość zabija każdą iskrę radości

tak trudno jest ochronić

ten wspaniały ładunek

ciepła i koloru

którym nasiąkałam

przez ostatnie 

najcudowniejsze 

wschody słońca

i zachody księżyca

czuję się jakbym spadła z wysokości

i roztrzaskała się o bruk

a kiedy podnoszę z trudem głowę

tylko

szarość, kurz i zniechęcenie

ratuje mnie jednak

ten wspaniały Bunt

że nareszcie 

nie muszę doszukiwać się piękna 

tam gdzie go wcale nie ma 

i nigdy nie było

Łódź, łódzkość

piękna swoją brzydotą

nareszcie nie muszę się okłamywać

bo widziałam nareszcie

Piękno

piękne

wielowymiarowe 

i nieskończone

pomagają też Skrzaty

które przypominają mi 

na każdym kroku

że istnieje gdzieś przecież

bezinteresowny

szczery uśmiech który wszystko ogrzewa

bo Ktoś kupił świeże bułki

mleko i masło

Ktoś wypucował szkło i kryształy

w dębowym meblu

Ktoś ubrał drzewko choinkowe

najpiękniej jak się dało

Ktoś czuwa

Ktoś Kocha

Ktoś czekał

i dlatego mimo wszystko warto wracać

bo 

najpiękniejsze widoki

i najczystsze kolory

nie zastąpią 

Mamy